మీరే ఏదో చేశారు -- ఒక సంవాదం
“చూద్దాము, మీ భక్తులు ఏం చేస్తున్నారో.. అరే! ఇతడికి ఏమైంది? ఎందుకు ఇట్ల నాట్యం చేస్తున్నాడు?”
“నాకేం తెలుసు ఎందుకు నాట్యం చేస్తున్నాడో! వెళ్లి నువ్వే అడుగు.”
“ఇతడు అడిగే స్థితిలో వుంటే కదా! ముందు ఈ వేళలో చాలా భక్తిగా పూజ చేసుకునేవాడే! ఇవాళ పూజ లేదు ఏమీ లేదు! నాట్యం చేస్తునే ఉన్నాడు.. నవ్వుతునే ఉన్నాడు..! ఏమైపోయింది ఇతడికి?”
“నాకేం తెలుసు ఏమైందో!”
“లేదు లేదు.. మీరే ఏదో చేసినట్టున్నారు!”
“నేనా!? నేనేం చేయగలను? నీ మాట విన్నాను. అంతే.”
“ఏమి మాటండీ బాబూ”
“నువ్వు అన్నావు కదా అని అతడి భక్తికి సంతుష్టిచెంది వెళ్ళి దర్శనం ఇచ్చి వచ్చాను. అంతే! అప్పటి నుంచి ఎగురుతున్నాడు..! ఇందులో నా తప్పు ఏముంది?”
“ఓహో! ఇప్పుడు అర్థమైంది. మీ దర్శనం వల్ల ఆనందం ఉత్సాహం పొంది, అతడికి మత్తు ఎక్కింది. మంచి పని చేశారు. మీరు కూడా భలేవారు! జనాలను రెండు విధాల పిచ్చివాళ్ళను చేస్తారు. ఎవరికైతే మీరు కనిపిస్తారో వారు ఆనందంతో పిచ్చి పట్టి పోతారు. ఎవరికి మీరు కనిపించారో అతడు దుఖంతో పిచ్చివాడైపోతాడు!
--ఏ భక్తుడి గురించి పార్వతీ పరమేశ్వరులు ఈ విధంగా మాట్లాడుకుంటారో అతడి జీవితం ధన్యం కదా! కాదా?
---------------------------------
किमिदं कृतं भवता!! -कश्चन संवादः
“इतः पश्यामि, भवतः भक्ताः किं कुर्वन्तीति। अहो! किमभवत्? कुतः नृत्यत्येषः?”
“कथं जानेऽहं, कुतो नृत्यतीति? स्वयमेव पृच्छ।”
“प्रष्टुमनुकूला स्थितिः क्वास्ति! पूर्वं तु अस्म्यां वेलायां महत्या भक्त्या अयं जनः अनुष्ठानमाचरति स्म! अद्य किमपि नास्ति, केवलं नाट्यं करोति! हसति! किमभवदस्य?”
“कथं ज्ञायेत? न हि जानाम्यहम्!”
“नैव, अवश्यं भवता एव किमपि कृतम्।”
“मया? किमहं कर्तुं प्रभवामि? अहं तु तव वचांसि श्रुत्वा तथैवाचरितवान्।”
“कानि वचांसि?”
“त्वयेवोक्तं किल, तथैव तस्मै सन्तुष्टः सन् दर्शनं प्राददम्! तावदेव, तदारभ्य उन्मत्त इव नृत्यन्नास्ते! अस्मिन् मम को वा दोषः?”
“अहो, अवगच्छाम्यधुना! भवद्दर्शनेन आनन्दितः प्रफुल्लितश्च सन् अस्य मत्तभावः आवृतः। साधु आचरितं भवता। भवानपि जनान् उभयथा उन्मत्तान् कारयति- यः भवन्तं पश्यति, स आनन्देन उन्मत्तो जायते, येन भवान् न दृष्टः, सः दुःखेन उन्मत्तो भवति!”
--यस्य भक्तस्य विषये पार्वतीपरमेश्वरौ एवं सँल्लपेतां, तस्य जीवनं धन्यं खलु!
---------------------------------
यह आप ने क्या किया?! --एक संवाद
“देखती हूं, आप के भक्त क्या कर रहे हैं। अरे! इसे क्या हो गया? यह क्यों नाच रहा है?”
“मुझे क्या पता क्यों नाच रहा है? खुद ही पूछो।”
“यह पूछने लायक स्थिति में हो तब न! पहले तो इस समय पर बड़ी भक्ति से पूजा पाठ करता रहता था! आज ना पूजा ना पाठ, नाचे जा रहा है! हँसे जा रहा है। क्या हो गया इसे?”
“मैं क्या जानूँ? पता नहीं क्या हुआ!”
“नहीं, अवश्य आपने ही कुछ किया होगा।”
“मैं? मैं क्या कर सकता हूं? मैं ने तो बस, तुम्हारी बात मानी है।”
“कौन सी बात जी?”
“तुम्हारे कहने पर मैं केवल उससे संतुष्ट होकर दर्शन दे आया हूं! बस, तब से उन्मत्त की तरह नाचे जा रहा है! इसमें मेरा क्या दोष है?”
“ओह, अब समझी! आपके दर्शन से आनंदित प्रफुल्लित हो नशा हो गया इसे। अच्छा किया आपने। आप भी ना, लोगों को दोनों ओर से पागल कर देते हैं! जिसे आप दिखे, वह आनन्द से पागल हो जाए, जिसे आप नहीं दिखे वह भी दुख से पागल!”
--जिस भक्त के बारे में मां पार्वती और शिव जी इस प्रकार संलाप करें, उसका जीवन धन्य है, है न?!
---------------------------------
No comments:
Post a Comment