పార్వతి-- ఏమయ్యా, ఏంటా పని?
శివుడు-- అయ్యో లోక రక్షణ.. అలవాటైన పనే!
పార్వతి-- ఇంకా నయం.. అది కాఫీ అనుకున్నారా, వేడిగా ఉందని నోట్లో ఓ పోసేసుకుంటున్నారు?
శివుడు-- లేదు, విషమే.. తెలుసు, వాసన చూశాను. అబ్బా.. ఘాటు..!
పార్వతి-- మరి ఇంకా పక్కకు పారెయ్యవేమయ్యా నాథా!
శివుడు-- అందరూ చచ్చిపోతున్నారు చూడు.. కనికరించు.. పైగా దేవతలు మొదటి ఉపహారమని నాకే సమర్పించారు..
పార్వతి-- ఆఁ.. ఆఁ.. ఇస్తారు.. వాళ్ళ సొమ్మేం పోయింది..!!
శివుడు-- ఇంతకూ ఏం చేయమన్నావు చెప్పు..! ఎక్కువ సమయం లేదు..!
పార్వతి-- (మంగళసూత్రాలు కళ్ళకు అద్దుకుని) ఇప్పుడు తాగండి.. నాకు మాత్రం జీవకారుణ్యం లేదేంటి..
శివుడు-- అయ్యో.. మాతృమూర్తివి.. నీకెందుకు ఉండదు?? ఇంతకు- ముందెందుకు వద్దన్నావు, ఇప్పుడెందుకు తాగమంటున్నావు?
పార్వతి-- నా అనుజ్ఞ లేకుండా అది తాగి ఒంటిమీదకు తెచ్చుకుందామనే..!! వీలుంటుందా..? ఇంతకూ మొత్తం తాగెయ్యకండి
శివుడు-- లేదులే.. గొంతులో ఆపేసి దాచేస్తా..
పార్వతి-- అది ఏమైనా జాడీయా, విషాలు పోసి దాచుకోవటానికి?
శివుడు-- కాదు.. నిన్ను చూస్తూ తాగితే విషం కూడా అమృతమే కదా.. అది అక్కడ నాకు ఆభూషణమై నిలుస్తుంది.. అందరూ నీ మాంగల్య బలాన్నే కొనియాడతారు.. (తాగేస్తాడు)
పార్వతి-- మీకిదో సరదా.. ఉన్నపేర్లు చాలవన్నట్టు- ఇప్పుడు నీలకంఠుడు అయ్యారు..
శివుడు-- నీ రూపమైన జగత్తు నిలవాలంటే ఈ మాత్రం తప్పదు..
పార్వతి-- మంటగా ఏం లేదు కదా
శివుడు-- లేదు.. చెప్పాగా.. నిన్ను చూస్తూ..
పార్వతి-- ఆఁ.. ఆఁ.. చాలు లేండి.. మీ సరసం..
-సంకా ఉషారాణి
-----------------------
🙏 जब विष पीने लगे महादेवजी 🌼
(संवादभावलेख)
💝
पार्वतीजी— क्यों जी, कैसा कार्य है यह?
शिवजी— अरे, यही, लोकरक्षण.. जिसके अभ्यस्त हैं, वही कार्य!
पार्वतीजी— अच्छा जी, क्या उसे चाय समझरखी है, कि गरम गरम है, सोचकर मुख में डालने जा रहे हैं!!?
शिवजी— नहीं नहीं, विष ही है.. जानते हैं, सूंघली है.. उफ़... तीखा है..!
पार्वतीजी— तो फिर भी क्यों उसे बगल में फेंक नहीं रहे हैं नाथ!
शिवजी— सब जीव मर रहे हैं, देखो न.. थोडी तो दया करो.. देवताओं ने पहली भेंट बनाकर मुझ ही को इसे उपहार में समर्पण किया है..
पार्वतीजी— हाँ.. हाँ.. क्यों न दें!.. उनका क्या बिगड़ता है?!!
शिवजी— अन्ततः क्या करना है मुझे? वह बोलो! अधिक समय नहीं है..!
पार्वतीजी— (मंगलसूत्रों को बड़ी श्रद्धा से आँखों पर लगाती हुई) अब पीजिए.. क्या मुझमें जीवकारुण्यभाव नहीं है क्या?..
शिवजी-- अरेरे.. तुम तो मातृमूर्ति हो.. तुममें क्यों नहीं होगा?? अच्छा यब बताओ पहले काहे मना किया, अभी काहे पीने को कह रही हो?
पार्वतीजी— मेरी अनुज्ञा रके बिना उसे पीकर आपत् लेआना है क्या.!! क्या ऐसा होने दूंगी मैं..?! हाँ एक और बात, सारा का सारा मत गटक जाइएगा..
शिवजी-- नहीं.. बस, गले में रोककर छिपादूंगा..
पार्वतीजी— क्या वह कोई शीशी है, जिसमें विष डालकर छिपाना चाहते हैं?
शिवजी— नहीं.. पर तुम्हे निहारते हुए पीलें तो विष भी अमृत ही है न.. वह वहाँ मेरा आभूषण बनकर रहेगा.. सब तुम्हारे मांगल्य बल का ही प्रशंसा करेंगे.. (पीलेते हैं)
पार्वतीजी— यह सब आपका विनोद मात्र है.. जितने नाम लगे हैं, वे पर्याप्त नहीं- अब यह नीलकंठ बनना आवश्यक था..
शिवजी— तुममय (तुम्हारे रूप वाला) जगत् बचना है, तो इतना तो करना पड़ेगा..
पार्वतीजी— अच्छा, कोई जलन तो नहीं है न..
शिवजी— नहीं नहीं.. कह दिया न.. तुम्हे निहारते पी लूँ तो..
पार्वतीजी— हाँ.. हाँ.. बस छोड़िये.. आप और आप का यह हास्य..
💞
--उषाराणी सङ्का
శివుడు-- అయ్యో లోక రక్షణ.. అలవాటైన పనే!
పార్వతి-- ఇంకా నయం.. అది కాఫీ అనుకున్నారా, వేడిగా ఉందని నోట్లో ఓ పోసేసుకుంటున్నారు?
శివుడు-- లేదు, విషమే.. తెలుసు, వాసన చూశాను. అబ్బా.. ఘాటు..!
పార్వతి-- మరి ఇంకా పక్కకు పారెయ్యవేమయ్యా నాథా!
శివుడు-- అందరూ చచ్చిపోతున్నారు చూడు.. కనికరించు.. పైగా దేవతలు మొదటి ఉపహారమని నాకే సమర్పించారు..
పార్వతి-- ఆఁ.. ఆఁ.. ఇస్తారు.. వాళ్ళ సొమ్మేం పోయింది..!!
శివుడు-- ఇంతకూ ఏం చేయమన్నావు చెప్పు..! ఎక్కువ సమయం లేదు..!
పార్వతి-- (మంగళసూత్రాలు కళ్ళకు అద్దుకుని) ఇప్పుడు తాగండి.. నాకు మాత్రం జీవకారుణ్యం లేదేంటి..
శివుడు-- అయ్యో.. మాతృమూర్తివి.. నీకెందుకు ఉండదు?? ఇంతకు- ముందెందుకు వద్దన్నావు, ఇప్పుడెందుకు తాగమంటున్నావు?
పార్వతి-- నా అనుజ్ఞ లేకుండా అది తాగి ఒంటిమీదకు తెచ్చుకుందామనే..!! వీలుంటుందా..? ఇంతకూ మొత్తం తాగెయ్యకండి
శివుడు-- లేదులే.. గొంతులో ఆపేసి దాచేస్తా..
పార్వతి-- అది ఏమైనా జాడీయా, విషాలు పోసి దాచుకోవటానికి?
శివుడు-- కాదు.. నిన్ను చూస్తూ తాగితే విషం కూడా అమృతమే కదా.. అది అక్కడ నాకు ఆభూషణమై నిలుస్తుంది.. అందరూ నీ మాంగల్య బలాన్నే కొనియాడతారు.. (తాగేస్తాడు)
పార్వతి-- మీకిదో సరదా.. ఉన్నపేర్లు చాలవన్నట్టు- ఇప్పుడు నీలకంఠుడు అయ్యారు..
శివుడు-- నీ రూపమైన జగత్తు నిలవాలంటే ఈ మాత్రం తప్పదు..
పార్వతి-- మంటగా ఏం లేదు కదా
శివుడు-- లేదు.. చెప్పాగా.. నిన్ను చూస్తూ..
పార్వతి-- ఆఁ.. ఆఁ.. చాలు లేండి.. మీ సరసం..
-సంకా ఉషారాణి
-----------------------
🙏 जब विष पीने लगे महादेवजी 🌼
(संवादभावलेख)
💝
पार्वतीजी— क्यों जी, कैसा कार्य है यह?
शिवजी— अरे, यही, लोकरक्षण.. जिसके अभ्यस्त हैं, वही कार्य!
पार्वतीजी— अच्छा जी, क्या उसे चाय समझरखी है, कि गरम गरम है, सोचकर मुख में डालने जा रहे हैं!!?
शिवजी— नहीं नहीं, विष ही है.. जानते हैं, सूंघली है.. उफ़... तीखा है..!
पार्वतीजी— तो फिर भी क्यों उसे बगल में फेंक नहीं रहे हैं नाथ!
शिवजी— सब जीव मर रहे हैं, देखो न.. थोडी तो दया करो.. देवताओं ने पहली भेंट बनाकर मुझ ही को इसे उपहार में समर्पण किया है..
पार्वतीजी— हाँ.. हाँ.. क्यों न दें!.. उनका क्या बिगड़ता है?!!
शिवजी— अन्ततः क्या करना है मुझे? वह बोलो! अधिक समय नहीं है..!
पार्वतीजी— (मंगलसूत्रों को बड़ी श्रद्धा से आँखों पर लगाती हुई) अब पीजिए.. क्या मुझमें जीवकारुण्यभाव नहीं है क्या?..
शिवजी-- अरेरे.. तुम तो मातृमूर्ति हो.. तुममें क्यों नहीं होगा?? अच्छा यब बताओ पहले काहे मना किया, अभी काहे पीने को कह रही हो?
पार्वतीजी— मेरी अनुज्ञा रके बिना उसे पीकर आपत् लेआना है क्या.!! क्या ऐसा होने दूंगी मैं..?! हाँ एक और बात, सारा का सारा मत गटक जाइएगा..
शिवजी-- नहीं.. बस, गले में रोककर छिपादूंगा..
पार्वतीजी— क्या वह कोई शीशी है, जिसमें विष डालकर छिपाना चाहते हैं?
शिवजी— नहीं.. पर तुम्हे निहारते हुए पीलें तो विष भी अमृत ही है न.. वह वहाँ मेरा आभूषण बनकर रहेगा.. सब तुम्हारे मांगल्य बल का ही प्रशंसा करेंगे.. (पीलेते हैं)
पार्वतीजी— यह सब आपका विनोद मात्र है.. जितने नाम लगे हैं, वे पर्याप्त नहीं- अब यह नीलकंठ बनना आवश्यक था..
शिवजी— तुममय (तुम्हारे रूप वाला) जगत् बचना है, तो इतना तो करना पड़ेगा..
पार्वतीजी— अच्छा, कोई जलन तो नहीं है न..
शिवजी— नहीं नहीं.. कह दिया न.. तुम्हे निहारते पी लूँ तो..
पार्वतीजी— हाँ.. हाँ.. बस छोड़िये.. आप और आप का यह हास्य..
💞
--उषाराणी सङ्का
No comments:
Post a Comment